یک خانم آمریكایی به نام آناجارویس (Anna Jarvis) پس از مرگ مادرش، در هشتم ماه مه ۱۹۰۵ میلادی به این فكر افتاد كه از تمامی مادران در زمانی كه در قید حیات هستند، قدردانی شود. به همین دلیل تمام تلاش خود را بر این گذاشت كه روزی از سال به مادران اختصاص داده شود. او در آغاز از كشیش منطقه‌شان خواست كه موعظه‌ای در زمینه نقش مادر در جامعه ایراد كند. سپس نامه‌هایی به مردان روحانی، سیاسی و با نفوذ فرستاد. پس از آن با خرید یك آژانس تبلیغاتی، پیغام خود را با مضمون «اختصاص دادن روزی برای ارج نهادن به مادران، آنان را جاویدان می‌سازد» به گوش مردم رساند و سرانجام در سال ۱۹۰۷ میلادی روز یكشنبه، دوم ماه مه «زمان مرگ مادر آنا جارویس» روز مادر نامیده شد.
پس از تلاش موفقیت آمیز جارویس، با به پایان رسیدن جنگ جهانی اول، روز مادر به كشورهای اروپایی نیز راه یافت. در سال ۱۹۱۷ میلادی روز مادر در سوئیس رایج شد و سپس به اتریش و جزایر اسكاندیناوی رسید. در آلمان برای اولین بار در سال ۱۹۲۲ شمسی روز مادر را جشن گرفتند. اما در زمان ناسیونالیست‌ها روز مادر در این كشور دچار انحراف شد؛ زیرا آنان بر پایه این ایدئولوژی كه مادر ضامن دوام نژاد آریایی است، روز مادر را جشن می‌گرفتند.
سمبل روز مادر برای مادری كه در قید حیات است یک شاخه میخک قرمز و برای مادری كه از دنیا رفته، یک شاخه میخک سفید است. آنا جارویس با ارائه این طرح، بردن گل برای مادران را در روز مادر رواج داد.
آنا جارویس، بانی روز مادر در كل جهان مسیحیت «زنی كه خود هیچ گاه مادر نشد» در سال ۱۹۴۸ میلادی در خانه سالمندان فیلادلفیا بدرود حیات گفت. جالب است بدانید كه تمام هزینه‌های نگهداری و اقامت او در خانه سالمندان را تاجران گل «افرادی كه بیشترین سود را از روز مادر می‌بردند» متقبل شدند.
منبع: بیتوته